Przyszło nam żyć w naprawdę ciekawych czasach i to zarówno w naszym, jak i w chińskim rozumieniu tych słów.
Z jednej strony mamy gigantów przemysłu IT, którzy na podstawie tempa klikania lajków na ryjksiążce są w stanie określić twoją płeć i IQ z dokładnością do pół punkta, a także oszacować wagę, oraz poziom uwielbienia dla bitej śmietany, a z drugiej mamy armię urzędników państwowych, którzy bez pisemnego wniosku, pobrania numerka, badania proktologicznego petenta, oraz pełnego drzewa genealogicznego sięgającego do minimum XV wieku (w szczególnych przypadkach do X wieku) nie mogą przenieść informacji z jednego działu do drugiego…
Pędęm biegiem już wyjaśniam o co mi chodzi. Otóż jakiś czas temu jedna z moich dalszych krewnych postanowiła wziąć rozmach i z impetem (w głąb) kopnąć w kalendarz. Często bywa tak, że jak ktoś już został przez los zmuszony do wąchania kwiatków od spodu, na otarcie łez swych najbliższych zostawia im jakiś majątek. Otóż krewna moja była tak miła, że nie tylko majątku nie zostawiła, ale wręcz była poważnie zadłużona. Rodzina, która była nieco bliżej tejże krewnej szła w zaparte twierdząc, że nie wiedzą skąd, ani jak, ani po co (chociaż jak babcia wnusiowi drogi prezent sprawiła to też nikt o nic nie pytał) i dowiedziawszy się, iż ceną za przejęcie kilku pierścionków będzie kwota pięcio, lub może nawet i sześciocyfrowa jak najprędzej zaczęła odrzucać spadek. Drzewo genealogiczne mam dość rozbudowane, ale nie dość, abym gdzieś się na nim zawieruszył siłą więc rzeczy niechciany spadek dotarł i do mnie. Ostrzeżony wiedziałem iż jest to gorący kartofel, którego chciałem się natychmiast pozbyć, co też i zresztą zrobiłem, niestety nie jest to rozwiązanie wszystkich moich problemów, ponieważ mam dzieci i to na dodatek mocno nieletnie.
Nie wiem kto z czytających wie, ale gdyby jakimś cudem znalazł się tu ktoś kto jednak nie wie - prawo polskie zabrania rodzicom ot tak sobie odrzucić spadek w imieniu swoich dzieci. Chujowe prawo, ale prawo - jedyne co pozostaje to wystąpić do sądu o zgodę na taki manewr. Zdaję sobie sprawę, że spora część ludzi to zwykłe kurwy, które są w stanie orżnąć nawet swoich bliskich (w tym dzieci, czy rodziców) i na pewno jakieś zabezpieczenie interesów dzieci, które same nie mają bladego pojęcia o co chodzi (lub po prostu nie mają prawa same o sobie decydować - jak kto woli) to nie taki całkiem głupi pomysł. Dlatego też jakoś jestem w stanie się z tym pogodzić. Okazuje się jednak, że świat oprogramowania i świat prawa mają co najmniej jedną rzecz wspólną - zabezpieczenia najbardziej utrudniają życie ludziom uczciwym.
Okazuje się, że złożenie takiego wniosku, czy pozwu w sądzie (chyba raczej wniosku, bo kogo ja bym niby miał pozwać?) wymaga dołączenia pierdyliona załączników - w tym urzędowych. Pytam się więc - po chuj?! Jeśli nawet informacje zawarte w tych wszystkich papierach są komuś niezbędnie i koniecznie potrzebna do ustalenia jakiegoś faktu, to nie widzę najmniejszego sensu w noszeniu tych wszystkich papierzysk w zębach do okienka w sądzie. Przecież wszystkie tego typu gówna są w rządowych bazach danych, dostępne dla wybrańców za jednym kliknięciem. Nie mogłoby być tak, aby przy składaniu tego nieszczęsnego wniosku złożyć jakieś upoważnienie dla sądu, żeby sobie sam wszystkie niezbędne dla prowadzenia sprawy dokumenty powyciągał skąd tylko potrzebuje? Przecież chodzi tylko o zerknięcie w kilka aktów z USC. Że informacje wrażliwe i naruszenie prywatności? O błagam - Google na pewno i tak już ma listę moich ulubionych pornoli, a pewnie i kamerką nagrał sobie setki godzin bicia niemca po kasku podczas ich oglądania, dzięki czemu już niedługo zaoferuje mi jakiś gadżet, który zrobi to za mnie lepiej i tylko za drobną miesięczną subskrypcją. To jest w ogóle strasznie smutne jak kolejne rządy nie mają pomysłu na administrację - wszyscy świetnie sobie radzą z wymyślaniem nowych zaświadczeń jakie są potrzebne, natomiast mało komu przychodzi do łba, żeby starać się jak najwięcej rzeczy integrować. Może wręcz tak naprawdę wiele z tych rzeczy jest w dzisiejszych czasach niepotrzebne?
Mam taką wizję, że nie muszę chodzić do żadnych urzędów. Chciałbym, aby urzędnicy traktowali mnie jak klienta, a nie jak petenta, aby moje potrzeby kontaktów z administracją przewidywano i z wyprzedzeniem przygotowywano. O ile przyjemniejszy byłby świat, gdyby załatwienie sprawy takiej jak moja wyglądałby następująco:
- Dostaję maila z zawiadomieniem o śmierci krewnej, z załączonym raportem długów zmarłej, oraz szacowanej wartości jej majątku. Na końcu maila informacja, że mam jakiś tam czas na zastanowienie się co dalej i że przyjęcie, lub odrzucenie spadku mogę załatwić na poczcie lub w banku, gdzie potwierdzą moją tożsamość biometrycznie.
- Za jakiś czas idę sobie do banku, gdzie identyfikuję się choćby poprzez DNA, tęczówkę oka czy próbkę kału - jeden chuj. Odrzucam spadek. Automat, który robi mi w tym czasie orzechowe cappuccino (bo chciałbym chodzić do ba do banku tylko dla kawy, bo wszystko wolałbym załatwiać przez internet ) stwierdza za pomocą swoich algorytmów Big Data, Machine Learning, oraz Skarpetki Śmierdzą Gdy Się Je Długo Nosi, że decyzja w sumie słuszna i zauważa, że powoduje to problem dla moich nieletnich. Po dalszej analizie danych, oraz mojego oddechu z którego wynika, że jestem raczej trzeźwy pyta mnie, czy od razu chciałbym odrzucić spadek w imieniu dzieci. Potwierdzam. Opada kurtyna i wytrąca mi z ręki kawę, którą natychmiast się parzę w dłoń.
Poza automatem robiącym orzechowe cappuccino to wszystko jest w zasadzie w zasięgu dzisiejszej techniki, wymagana jest tylko zmiana podejścia, no ale jakoś tak już od dawna prawo nie nadąża za rzeczywistością.
P.S. Już jestem wnerwiony a to dopiero połowa drogi…
P.S. 2. Marsz na wybory!
